De lucht kleurt kouder en zo voelt het ook. De wind waait uit het oosten en voor het eerst sinds lange tijd heb ik zelfs een jas aangetrokken. Er worden aardappels gerooid en straks ligt alles er weer strak en vlak bij.
Oh nee, toch niet. Alsof de landbouwers er ook geen genoeg van kunnen krijgen, “toch maar weer even een fleurig kleurenpalet er tegenaan gegooid… kon nog wel even.” Vlak bij Broek, nog net voor het bruggetje over de Pieterbuurstermaar, daar vind je het.