De Wadloper is een beeld/sculptuur van metaal, gemaakt door Harm Blanken. Het staat op de dijk tussen Pieterburen en Westernieland, in de Linthorst Homan polder. Oorspronkelijk, sinds 1983, stond het beeld in het haventje van Pieterburen, maar in 2008 werd het bij wijze van oudejaarsstunt verplaatst naar de dijk. Daar mocht het vervolgens permanent blijven staan. En gelukkig maar, want het beeld lijkt gemaakt voor de plaats waar het nu staat. De kwelder, de zee, het licht, de ruimte en de stilte:  ik kan me geen andere plek voorstellen waar het beter tot z’n recht zou komen.

Het beeld, van roestvrij stalen platen, stelt een wadloper voor die tot z’n middel in het water staat en die, met z’n rechterhand boven z’n ogen, uitkijkt over het Wad. In z’n linkerhand heeft hij een peilstok. De wadloper staat op een ‘bank’ van cortenstaal. Op de bovenkant van deze bank is een kaart van de Waddenzee met z’n slenken en geulen afgebeeld, ook weer in roestvrij staal.

Roestvrij staal geldt over het algemeen als een koud materiaal. Maar hier is het juist het metaal wat het beeld tot leven brengt. Als het hard waait giert de wind er doorheen en lijkt de wadloper te roepen. Regendruppels en sneeuwvlokken glijden soepel langs het gladde metaal tot waar ze niet verder kunnen, en blijven alvorens te vallen een poosje hangen aan neus en lippen, aan de kin, de uitgestrekte arm. En als de dag ten einde loopt, vangt en weerkaatst het metaal het rood-oranje licht van de ondergaande zon en zet de wadloper in een warme gloed. Het beeld en de plek, het materiaal en de natuur: alles valt hier samen en vormt één geheel.